tag:blogger.com,1999:blog-60548843261756441702024-03-12T20:09:43.375-07:00Blog sobre o nadaDelirantehttp://www.blogger.com/profile/11578212214839483915noreply@blogger.comBlogger48125tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-61453042426000833502009-10-09T14:47:00.000-07:002009-11-19T12:29:31.441-08:00Anke Merzbach<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpIN1zlpGvu8AbLxzLU07xHyFICZuikIllbe0Gr5d2H5vjMyttkxs9CfJv_5eTBgFahC6ft0gnljH1EUr122BVVdXU4eAEFCV1UWYfaHceN41SxrBJRsSg1LyTD6V7SonEdWRaCZTcEMYU/s1600/Anke_Merzbach991.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; DISPLAY: block; HEIGHT: 267px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5405914346608344674" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpIN1zlpGvu8AbLxzLU07xHyFICZuikIllbe0Gr5d2H5vjMyttkxs9CfJv_5eTBgFahC6ft0gnljH1EUr122BVVdXU4eAEFCV1UWYfaHceN41SxrBJRsSg1LyTD6V7SonEdWRaCZTcEMYU/s400/Anke_Merzbach991.jpg" /></a><br /><div></div><br /><div></div><div></div><br /><div><span style="font-family:verdana;color:#ff6666;"><strong>De Salvamentos<br /><br />nestas águas em que<br />tu te afogas<br /><br />Eu navego.<br />( ensaios)<br /><br />avisto à contrapelo<br />a prôa autômata<br />que te rouba o pôr-do-sol<br /><br />Paisagens ao crepúsculo<br />te escondem a beleza<br />de um Outro<br />despertar<br /><br />Vá e te afogas...<br />Salva-te. </strong></span></div><span style="font-family:verdana;color:#ff6666;"><strong></strong></span><br /><p><span style="font-family:verdana;color:#ff6666;"><strong></strong></span> </p><p><span style="font-family:verdana;color:#ff6666;"><strong>Ana Paula Perissé*</p><br /><br /></strong></span>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-73410951979916927902009-01-02T12:15:00.001-08:002009-01-02T12:49:01.265-08:00Driving Miss ... Us<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvEbBpEs6tMEKutPo25XTvwxMiq7EFKkhfD3enZXApLkv3rn1-9Xu3AFdVQxJM6O2HTkAv_OYJXyi4PdY-Loa0Wy_y6amhxmt3FcCYb9nPdaVLVJC2oe-TgljjCHs6li63kD3g300n2LkY/s1600-h/Miss_Daisy2.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286793520592144626" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 208px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvEbBpEs6tMEKutPo25XTvwxMiq7EFKkhfD3enZXApLkv3rn1-9Xu3AFdVQxJM6O2HTkAv_OYJXyi4PdY-Loa0Wy_y6amhxmt3FcCYb9nPdaVLVJC2oe-TgljjCHs6li63kD3g300n2LkY/s400/Miss_Daisy2.jpg" border="0" /></a><span style="color:#663366;"> </span><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color:#663366;"><strong>Passei o reveillón ( chique esta palavra...) ou 2 de janeiro ainda é tempo de virada ?( diferença de estilo... mixes etimológicos) assistindo a um filme que me chegou sem esperar.</strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong>(aquilo que nos bate à porta, o inesperado, tem um sabor mais portentoso; </strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong>hey, não! não estou falando aqui muderninhamente sobre carta de vinhos...)</strong></span><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">Mas sobre um filme que canta a amizade.</span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">tão simples assim ( o quê é da ordem do demasiado humano é de uma beleza tão simples, tão reveladora) </span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><span style="color:#663366;"><strong>Condução. Direção. Abandono. </strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong>Perdas. Achados.</strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong>Velhice. Decrepitude da embalagem mas amadurecimento das entranhas.</strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663366;"><strong>Ele me chegou enquanto refletia sobre a questão de resoluções de ano-novo. O velho clichê havia me abraçado na varanda da minha casa. Deixei-me levar por insigths tão interessantes quanto uma carta da Lua ( tarot...) em ótima posição no jogo. </strong></span><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">E os conteúdos me vieram, todos. Meus amigos que celebraram nossa amizade neste mesmo lócus de existência pulsante também.</span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">E de repente, o inefável me vem com um rosto à la Morgam Freeman ou o fraterno Boolie, do filme. </span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">Sim, eu tenho amigos os quais, ao tempo de minha velhice ( sou a que está na Terra há mais tempo, só isso...), me darão uma colher de torta à boca ( porque meu mal de Parkinson ou o quê seja, não vai me permitir tal movimento) no dia do equivalente brasileiro ao Dia de Ação de Graças. </span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">E eu os amo. Como eles são. </span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">E com eles aprendo a ver o filme, a vida, as perdas sob um outro olhar...</span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">eles têm nomes em células minhas </span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;">*************************</span></strong><br /><strong><span style="color:#663366;"></span></strong><br /><span style="color:#663366;"><strong>O bom de um blog como este é também a sensação de privacidade não exibicionista que drive me por estas ondas binárias...</strong></span></span>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-86462654665324826522009-01-02T12:03:00.000-08:002009-01-02T12:11:24.705-08:00cresça & mutiplique os devaneios'eus meus nossos da VIDA<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7riJa4IqVDVQVSlYL2VrkF5rN55kTmDjNIBGkrruTX8yw0aCOSdxi4591hzNDmXEG-sgXRtOLGz52n3eQf8S6y2oMhN9p_9LV46CD71mrOttns0gZ9TfOIPcpccQaGZ97MTr6URU2Dgth/s1600-h/gaza.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5286790492105299250" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 243px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7riJa4IqVDVQVSlYL2VrkF5rN55kTmDjNIBGkrruTX8yw0aCOSdxi4591hzNDmXEG-sgXRtOLGz52n3eQf8S6y2oMhN9p_9LV46CD71mrOttns0gZ9TfOIPcpccQaGZ97MTr6URU2Dgth/s400/gaza.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;color:#ffffff;"><strong> Foto e poema by Amor Letal </strong></span><br /><span style="font-size:85%;color:#ffffff;"><strong><br /></strong></span><div><span style="color:#ffffff;"><strong>cresça & mutiplique os devaneios'eus meus nossos da VIDA</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>De Bush para Obama...</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>“A Força Aérea de Israel lançou um ataque aéreo com aviões e helicópteros contra alvos do movimento islâmico Hamas em toda a Faixa de Gaza às 11h30 locais (7h30 de Brasília) deste sábado, assassinando 225 pessoas e ferindo mais de 200, vítimas do ataque na Cidade de Gaza e em outras cidades e campos de refugiados, principalmente no norte do território"</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>o epitáfio</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>sem fio</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>s'equilibra no abismo</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>pra dar tempo ao tempo</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>sem que se saiba</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong>o tempo que o tempo quer"</strong></span></div><br /><div><span style="color:#ffffff;"><strong></strong></span></div><br /><div></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-55439404281954686812008-12-23T11:16:00.000-08:002008-12-23T11:23:19.147-08:00marcas<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirT-0xVa9YXfNpdraA9uWrCsnhcSHhgHlE1g81SA9Mn02Z2Ej0o2jPY6FloRBFJeDAEWpLPnNEQo6MHD9Zca9Fez3zFhycr0Tydds_4MoM6kP7R9kxnHGm0EP9_6_CM16uwqIgVU9mQeYg/s1600-h/Olivier+Follmi.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5283068004103312818" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirT-0xVa9YXfNpdraA9uWrCsnhcSHhgHlE1g81SA9Mn02Z2Ej0o2jPY6FloRBFJeDAEWpLPnNEQo6MHD9Zca9Fez3zFhycr0Tydds_4MoM6kP7R9kxnHGm0EP9_6_CM16uwqIgVU9mQeYg/s400/Olivier+Follmi.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;color:#ffcc00;">Imagem by Oliver Follmi</span><br /><span style="font-size:85%;"></span><br /><div><strong><span style="color:#ffcc00;">marcas<br />do continuum<br />de uma história<br />plena de agoras<br />outrora não vividas<br />irrompem<br />de forma abrupta<br />o despertar do qual tanto anseio.<br /><br />meu passado que não se fez<br />é AION<br />tempo mágico<br />ah! venha tomar-me<br />de assalto<br />e à ti me entrego<br />à acção vindoura<br />do que ainda me resta<br />longe de CHRONOS<br />faminto e brutal<br /><br />te quiero<br />como amante<br />KAIRÒS<br />desfigurante<br />vívido,<br />pulsante<br />e não linear<br /><br />como numa brava magia<br />de Moiras<br />dançarinas celebrantes da Vida<br />esvoaçante<br />desejante<br />pra nós.<br /><br />(deixemos uma celebração lunar atemporal ao ano gregoriano de 2009)</span></strong></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-13056830333841958402008-12-15T11:39:00.000-08:002008-12-15T13:05:08.284-08:00"Acaso como impulso criativo"<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2kmA3wQ5zDzPkA0-m8BcIWOV-gUoAy7pC7nW5V4IlwA4UXMWCl1FEvGwMxAAi830YOu6ePt5CE2iNgNgBdj4jtuG2Bw2hdyJ-2cIYuStQUQbSIdWwX9kAA9hWXrak-FByjmUuNVnOdsAL/s1600-h/ATgAAAAZ05vzX1Yk4B0BXfPj3bZM0G9XTJBFbT9mWYc0yHiO3CJCgJvi0E6XripJOz7iCHz3Mky2v_S5EDKKABlhfntIAJtU9VBD4oDM_keZ7lAaJBGPlWKygax7mA.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5280105289619760546" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 305px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2kmA3wQ5zDzPkA0-m8BcIWOV-gUoAy7pC7nW5V4IlwA4UXMWCl1FEvGwMxAAi830YOu6ePt5CE2iNgNgBdj4jtuG2Bw2hdyJ-2cIYuStQUQbSIdWwX9kAA9hWXrak-FByjmUuNVnOdsAL/s400/ATgAAAAZ05vzX1Yk4B0BXfPj3bZM0G9XTJBFbT9mWYc0yHiO3CJCgJvi0E6XripJOz7iCHz3Mky2v_S5EDKKABlhfntIAJtU9VBD4oDM_keZ7lAaJBGPlWKygax7mA.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"><strong><span style="color:#cc6600;">Imagem </span></strong><a href="http://www.orkut.com.br/Main#AlbumZoom.aspx?uid=6502974945837862844&pid=1229105253850&aid=1&p=0"><span style="color:#ff6600;"><strong><span style="color:#cc6600;">By Anke Merzbach</span></strong><span style="color:#ff6600;"> </span></a></span></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"><br /></span><strong><span style="color:#ff6600;">Esta idéia é de Nietzsche. Esta frase.<br />Seus desdobramentos, todavia, lecturas mil, podem ser nossas. A genialidade de alguns viventes em eternidade nos permite este tipo de experiência singular.<br /><br />Tenho muito receio de saber(ilusoriamente) que sei, cair na armadilha desta certeza e me fechar ao acaso.<br /><br />Nada mais me emocionar se me engessar no aprisionamento de uma linearidade fictícia, como se os cabelos ruivos esvoçantes de uma tela não mais me remetesse à beleza ainda não cristalizada de um pensamento estético a realizar-se.<br /><br />Tripartizar o tempo em passado, presente e futuro também é reduzir-se ao não movimento elíptico, a uma sucessão de eventos sem ventos, marolas, o indesejado que se aconchega, de repente, à nossa volta.<br /><br />Gostaria que se abrisse à razão a origem mítica que nos forneceu densidade histórica e subjetiva desde tempos imemoriais.<br /><br />Gostaria que se abrisse `a estética de hoje uma multiplicidade de possibilidades em desvario, aliada a uma ética não egóica, esta estranha moral em monobloco que arrisca o sempre o mesmo.<br /><br />Gostaria do acaso à espreita, sempre. O alcance do diferente e do estrangeiro, do amor a pequenas causas e seres, a pequenez harmoniosa com o Uno regente de uma razão sensível.<br /><br />Hoje, gostaria da capacidade de sermos todos afetados por afectos, paixões , pela experiência cantada do Outro. Sabores que nos levam feito náufragos num raro instante de desejo dionísiaco.<br /><br />Queria cabelos esvoaçantes chacoalhados pelo necessário impulso que nos desaprisiona de nós.</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;"></span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">Ardei por dentro</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">e deixai que a chama </span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">perturbe</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">estranhe</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;">remexa!</span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#ff6600;"></span></strong></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-56477720514005131632008-12-09T13:51:00.000-08:002008-12-09T14:05:56.388-08:00Errância<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOf9L9vMRr_v9Xi8eY2okqXapKADbdbWLEvt_iteF0cm0q9riRKQf62Pf7wkY8wPDmGGO79WaWz7HAmeHCvy7yGj50ropxOvPXe3LpBpQuf7weCA3dAiH95O7bMxOi6Ytfg4fiXoCo9Kko/s1600-h/manu.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5277911743467950290" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 306px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOf9L9vMRr_v9Xi8eY2okqXapKADbdbWLEvt_iteF0cm0q9riRKQf62Pf7wkY8wPDmGGO79WaWz7HAmeHCvy7yGj50ropxOvPXe3LpBpQuf7weCA3dAiH95O7bMxOi6Ytfg4fiXoCo9Kko/s400/manu.jpg" border="0" /></a><strong><span style="color:#cc0000;"><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:85%;">Foto by Manu Negra </span></span></strong>
<br /><strong><span style="color:#cc0000;"><a href="http://www.manunegra.blogger.com.br/"><span style="font-family:trebuchet ms;">http://www.manunegra.blogger.com.br/</span></a>
<br />
<br />
<br /><span style="font-family:trebuchet ms;">errância
<br />metralhadora de versos livres
<br />tiros per-ditos
<br />não sou poetisa
<br /></span></span></strong><strong><span style="color:#cc0000;">
<br /><span style="font-family:trebuchet ms;">(de nós) </span>
<br /></span></strong><strong><span style="color:#cc0000;">
<br /><span style="font-family:trebuchet ms;">no dízimo que não pago
<br />à pilhagem alheia
<br />no desprezo
<br />ao gerúndio dos tempos que não ficam
<br />
<br />(raízes de nada
<br />em suspensões)
<br />
<br />desvitalizo-me, mesmo assim
<br />quantos vampiros nos cercam?
<br />
<br />às favas
<br />quem gorjeia
<br />com pança cheia
<br />às custas de vidas sofridas
<br />
<br />ao inferno
<br />quem finge
<br />ou não sabe
<br />da vida que é. </span></span></strong>
<br /></span></strong>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-47920115564606313052008-12-05T12:14:00.000-08:002008-12-05T12:21:51.721-08:00Pontes<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuywknP6CquE_H8d0MMn3Ew_LXmw8y9wRA_LTXunszQn2LWRwt4lh_EikcoRUMKnSWyzpkT5LmXNk7q2V6PaQf594TF6hMiz7S02j7bqb2bFLi4ASVRdVWum-keVK_ShztWbz70q9AmD-b/s1600-h/ponte.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5276402332492644818" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 121px; CURSOR: hand; HEIGHT: 82px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuywknP6CquE_H8d0MMn3Ew_LXmw8y9wRA_LTXunszQn2LWRwt4lh_EikcoRUMKnSWyzpkT5LmXNk7q2V6PaQf594TF6hMiz7S02j7bqb2bFLi4ASVRdVWum-keVK_ShztWbz70q9AmD-b/s400/ponte.jpg" border="0" /></a><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>deixem que pontes</strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>fascinem a cidade nua.</strong></span></div><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong></strong></span></div><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>Passageiros</strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>quando de si </strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>a uma beira</strong></span></div><div><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#ffcc00;"></span></strong></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>chegam </strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong></strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>para inventar desejos.</strong></span></div><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong></strong></span></div><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>Pulsar em trânsito</strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>encontro de espectros</strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>sem aviso. </strong></span></div><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong></strong></span></div><br /><div><span style="font-family:trebuchet ms;color:#ffcc00;"><strong>(cada onda que em ti bate, estremece vida que se desloca) </strong></span></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-37015301254939674002008-11-23T06:42:00.000-08:002008-11-23T06:50:30.680-08:00Loja de Sonhos<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Pg0MTJJWSu6QVXRXWCF4zo8E_SlwsIa25Oaw42Yd56p7dQ6vr1RegyD7qsG5XAJfepsdgzy35XJnLzM65nfHHni1G372wjU3hqpmR5FXlg7MaBuPaGwgddr7v-KvUmWuSPK1x_MLbgkg/s1600-h/O.+Heize.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5271864084548473618" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 160px; CURSOR: hand; HEIGHT: 227px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3Pg0MTJJWSu6QVXRXWCF4zo8E_SlwsIa25Oaw42Yd56p7dQ6vr1RegyD7qsG5XAJfepsdgzy35XJnLzM65nfHHni1G372wjU3hqpmR5FXlg7MaBuPaGwgddr7v-KvUmWuSPK1x_MLbgkg/s400/O.+Heize.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> <span style="color:#33ccff;"><strong>By O. Heize*</strong></span></span><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong></strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>Loja de sonhos </strong></span></div><div><span style="color:#33ccff;"><strong></strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>O.Heinze</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong></strong></span></div><div><span style="color:#33ccff;"><strong>Roubei num tempo distante</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>uma faixa de praia e de mar</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>e guardei numa concha grande</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>de onde escuto o cantar encantador: </strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>das sereias libertador: </strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>das gaivotas namorador: </strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>das baleias das ondas: contra ilhotas.</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>E enquanto a maré vai fluindo</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>na praia de minhas lembranças </strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>sinto um calor me cobrindo</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>da brisa salgada que dança.</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>Revejo um pesqueiro moroso</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>empurrado pela calma do acaso</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>num mar tão preguiçoso de azuis aonde vou raso...</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>Reparo na praia tão cheia </strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>crianças brincando, vendedores cantando</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>assobios e risos na areia</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>e minha fantasia namorando...</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>Eis que voltando para a realidade</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>essa fantasia continua fantasia</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>meia mentira, meia verdade</strong></span></div><br /><div><span style="color:#33ccff;"><strong>guardada nessa concha vazia... </strong></span></div><div><strong><span style="color:#33ccff;"></span></strong></div><div></div><div><span style="color:#33ccff;"><strong></strong></span></div><div><span style="color:#cc0000;">*<span style="font-size:85%;"> Heinze é artista plástico, poeta e escritor paulista. Amigo. Cúmplice. Comparsa de inspirações. Querido. Admirado. Necessário na paisagem artística de nossa terra.</span></span></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-76433780724451594202008-11-19T11:48:00.001-08:002008-11-24T03:12:50.074-08:00Uma Livraria Fechada<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLMYPt_eZEBMH5ZEtavnwSIl_R64dq009YRHWQh0arFJfLT9sIFZRNADojd30R9jCNjOXAsD-PQJY3u71plQSwdXXK7fTl_0jDfWJPPb9BLW1FaXznKZ-T8bhbSOM65wES8X82sEvczOVD/s1600-h/Santa+sabedoria-+Sergio+Niculitcheff.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5270457989198807186" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 160px; CURSOR: hand; HEIGHT: 235px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLMYPt_eZEBMH5ZEtavnwSIl_R64dq009YRHWQh0arFJfLT9sIFZRNADojd30R9jCNjOXAsD-PQJY3u71plQSwdXXK7fTl_0jDfWJPPb9BLW1FaXznKZ-T8bhbSOM65wES8X82sEvczOVD/s400/Santa+sabedoria-+Sergio+Niculitcheff.jpg" border="0" /></a> <span style="font-family:trebuchet ms;font-size:85%;color:#006600;"><strong>Santa Sabedoria by Sergio Niculitcheff</strong></span><br /><p><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">A profusão de seres homo-mercato-encantatum que circulavam freneticamente pelos corredores de um shopping center serrano, no estado do Rio de Janeiro causa-me perplexidade. Ainda. Sinal de vitalidade pesudo-intelectual?</span></strong></p><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Era um domingo de sol e a circulação frenética destes viventes felizes em seu desejo de adquirir sonhos como se presentes num portal metafísico, com uma força de empuxo magistral, colocassem todas as pulsões de um ser-humano no simulacro de dignidade das aleias despersonalizadas no tal neo-templo hipermoderno, jardins suspensos de objectos. </span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Ao final de um corredor, transeuntes desfilam histericamente por uma livraria fechada. Ninguém desacelera seu pulso para percebê-la ou reconhecê-la como facto digno de dor. Passam em passadas rápidas, pressa, agonia de comprar em dia de descanso, contemplação... </span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Escura, empoeirada, vestígios de uma vida comercial destinada à extinção. Eu enfio meu nariz na vitrine e deixo meu rastro de uma rino-escultura de poeira que se desfaz em minutos. Uma mulher de seios fartos, saltos e portadora de sacolas mil olha-me de </span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">soslaio e a meu nariz com poeira cinza de vitrines ancestrais...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Penso no desejo que uma livraria me desperta. E o facto de desconhecer o endereço da biblioteca municipal desta localidade frustra-me ainda mais. </span></strong><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Que faço eu com minha pulsão libinal de lecturas e de passagens?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Os cidadãos ( ainda?) perdem-se de Eros esfregando-se pelo andar e olhar nas vitrines vivas vazias de sonhos ou insinuações dionisíacas de festivais com bacantes...</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Uma lágrima é minha satisfação pulsional.</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Onde fica o lócus de desejo neste mundo?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">No sexo sem erotismo?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Na rapidinha sem o olhar?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">No vestir uma pele que não pulsa?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">Na mercadoria vazia de signos?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">No techno-colecionador?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">No flâneur-fake de shoppings centers?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">No ideal desrealizado de trabalhar para acumular?</span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;">O inútil é o vazio que me dignifica. E a suspeita, a vida desperta que me insinua. </span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Trebuchet MS;color:#006600;"></span></strong>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-25654705686767998852008-11-17T14:18:00.000-08:002008-11-19T11:55:25.700-08:00Schönberg* Das Chorwerk<span style="font-family:verdana;"><span style="color:#663333;"><strong>Two Canons</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>( Texts after Goethe " West-östlicher Divan)</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>WHEN THE DEEPLY DEPRESSED LAMENT</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>(taken from: Hikmet Naneh - book of proverbs)</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>When the deeply depressed lament</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>That help, hope is in vain,</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>Again and again a friendly word</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>Will always remain a confort.</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>ALAS, THERE ARE SO MANY SENSES</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>(taken from: Suleika Naneh - book Suleika)</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>Alas, there are so many senses!</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>They bring confusion into happiness,</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>When I see you I wish I were deaf,</strong></span><br /><span style="color:#663333;"><strong>When I hear you I wish I were blind. </strong></span></span><br /><strong><span style="font-family:Verdana;color:#663333;"></span></strong><br /><strong><span style="font-family:Verdana;font-size:85%;color:#663333;">* Arnold Franz Walter Schönberg, (Viena, 1874 — Los Angeles, 1951) foi um compositor austríaco de música erudita e criador do dodecfonismo, um dos mais revolucionários e influentes estilos de composição do sé. XX.<br />Suas primeiras obras, apesar de ligadas à tradição pós-romântica, já prenunciavam um método composicional inovador, que evoluiu para a atonalidade e, mais tarde, para um estilo próprio, o dodecafonismo. Schönberg foi também pintor e importante teórico misical, autor de Harmonia e Exercícios Preliminares em Contraponto.</span></strong>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-84634991979172395362008-11-11T07:54:00.001-08:002008-11-11T08:20:47.322-08:00(BrinCADEIRINHAS)<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrRo3SEKKqjLlfVkWPOLYH9RmGOzEPEFqS2L2LlMdYCzy-uZUgSLq1DLeoeDRp0VwQnZO6gXdx8Jghsp_XiekMRrnpR9WKFk-DfsyfmHSY-k2eLTm__ST23lhadIiXIqUKkkP6g6ddhQxt/s1600-h/1226407692067_f.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5267429054910894434" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 252px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrRo3SEKKqjLlfVkWPOLYH9RmGOzEPEFqS2L2LlMdYCzy-uZUgSLq1DLeoeDRp0VwQnZO6gXdx8Jghsp_XiekMRrnpR9WKFk-DfsyfmHSY-k2eLTm__ST23lhadIiXIqUKkkP6g6ddhQxt/s400/1226407692067_f.jpg" border="0" /></a><br /><br /><div align="center"><span style="font-size:130%;color:#993399;"><strong><span style="color:#cc0000;">By Amor Letal</span></strong></span> <div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"></div></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"><a href="http://www.fotolog.com/manu_negra"></a></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"></div><div align="center"></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"><a href="http://www._negra/"></a></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="font-size:130%;color:#993399;"></span></strong></div><div align="center"></span></strong></div></div><div align="center"><span style="font-size:130%;color:#993399;"><strong></strong></span></div><div align="center"><span style="font-size:130%;color:#660000;"><strong></strong></span></div><br /><div align="center"><span style="font-size:130%;color:#660000;"><strong></strong></span></div><div align="center"><span style="font-size:130%;color:#660000;"><strong></strong></span></div><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#663366;"><strong>I- retire o AMAR da amargura</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#663366;"><strong>mesmo que o poeta afirm’em terra FIRME</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#663366;"><strong>“nunca é doce morrer no mar "</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#663366;"><strong>TSUNAMIS à parte</strong></span></div><br /><div align="center"><span style="font-family:verdana;font-size:130%;color:#663366;"><strong>VIVER é melhor que sofrer</strong></span></div><br /><div align="center"><strong><span style="font-family:verdana;"><span style="color:#ff0000;"><span style="font-size:130%;color:#663366;">em qualquer Lugar</span> </span></span></strong></div><br /><div align="center"><strong><span style="font-family:verdana;"><br /><span style="color:#ff0000;"></span></span></strong></div><div align="center"><strong><span style="color:#993399;"><span style="font-family:verdana;"></div></span></span></strong><div align="center"><strong><span style="font-family:verdana;color:#993399;"></span></strong></div><br /><div align="center"><strong><span style="font-family:verdana;color:#cc0000;">http://www.fotolog.com/manu_negra</span></div></strong>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-51237766389043176982008-11-10T02:35:00.001-08:002008-11-10T02:35:01.845-08:00Perdida na vida<script type="text/javascript" src="http://widgets.clearspring.com/o/483ec89d3823f260/49180e5513f6a79b/483ec89d28fd4e4c/39ef3018/widget.js"></script>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-49240348381944879842008-11-10T02:09:00.000-08:002008-11-10T02:31:46.779-08:00Lost in Translation<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR_QU-Fpt-DCahsL0tcSJt2ZvnPxdFpOt83Gk0zkmenHLJI-QUlA26n96rwlQqxC_gK39i6m5Fiq20z3_a_C4SZXMQ7LwykaFQF91eNNorzi7d2kykgKGz4XvAaBarra_hKBPLx-x-KKK2/s1600-h/Lost_in_translation_2008+-+joanna.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5266970181559679986" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 352px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR_QU-Fpt-DCahsL0tcSJt2ZvnPxdFpOt83Gk0zkmenHLJI-QUlA26n96rwlQqxC_gK39i6m5Fiq20z3_a_C4SZXMQ7LwykaFQF91eNNorzi7d2kykgKGz4XvAaBarra_hKBPLx-x-KKK2/s400/Lost_in_translation_2008+-+joanna.jpg" border="0" /></a><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:85%;color:#ff6600;"></span><br /><br /><span style="font-family:trebuchet ms;font-size:85%;color:#ff6600;">Lost in Translation by Joanna Zjawinska</span><br /><br /><a href="http://www.joannazjawinska.com/"><span style="color:#cc6600;">http://www.joannazjawinska.com/</span></a><br /><br /><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>Perder-se enquanto os outros </strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>vivem</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>ou se acham</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>quase inteiros </strong></span><br /><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>quero perder-me</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>por um pouco de vida</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>em fragmentos</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>transitar-me</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>passar</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>friccções com doses de afectos</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>mutantes</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>díspares</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>sem sentido.</strong></span><br /><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>quero perder-me na tentativa</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>de traduzir a sombra do mundo</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>esquecida</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>diante do espelho ancestral</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>de sermos apenas</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>nós</strong></span><br /><br /><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>( as velas se apagam e o candelabro se ilumina no escuro,</strong></span><br /><span style="font-family:georgia;color:#ff6600;"><strong>vestes nuas)</strong></span>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-52560994505385472532008-10-31T05:39:00.000-07:002008-10-31T05:45:23.499-07:00<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1YBaxG8-TtBPmqKqpJhOj19HjdgtmacfjostoqC4fnVJBPJZri_jPAfUp5J4WL7qyHaKEHupPzcsVZab4AC_8FDM1soY9Wo5DKLNGJ0itSdN1381wgaRsDIZU5RQ5_QaYOR8z8OME8Jlg/s1600-h/D201DALI_-_The_Hallucinogenic_Toreador_-_1969-70.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5263297087820884226" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 267px; CURSOR: hand; HEIGHT: 400px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1YBaxG8-TtBPmqKqpJhOj19HjdgtmacfjostoqC4fnVJBPJZri_jPAfUp5J4WL7qyHaKEHupPzcsVZab4AC_8FDM1soY9Wo5DKLNGJ0itSdN1381wgaRsDIZU5RQ5_QaYOR8z8OME8Jlg/s400/D201DALI_-_The_Hallucinogenic_Toreador_-_1969-70.jpg" border="0" /></a> <span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>Tourada Não Alucinógena</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>tourada de sonhos</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>escorregam sangue</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>amore de vermelho</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>te quiero</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>sem negar-te a maldição</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>que venha o inefável </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>encontro entre pulsões duais</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>unidas em Thanatos</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>verde em vermelho</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>gotas</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>dorsos e seios</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>em vestes esvoaçadas </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>de suor nocturnos em mim </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>Ave!</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>de quantas partes me sou </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>escondidas de mim?</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>Maya</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>(não mais)</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>até próxima descoberta insana </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>Touradas </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>vários touros amáveis </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>atrás de véus </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>encobertos</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>que saiam!</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>em direção à renda macia </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>bordados em bordeaux</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>no liquidificador de areias em nós. </strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong></strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>quem de si teme tanto?</strong></span><br /><span style="font-family:trebuchet ms;color:#cc9933;"><strong>sometimes<br /></strong></span>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-17038716191810226142008-10-15T13:45:00.001-07:002008-10-15T13:56:26.610-07:00fragmentos da eliucidez<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6eNj13Q69y-jCzRvvDfVz2Z9QGK6K17hgeJgvsMxeFR2JJZ3rJ3bGEOZzkiSxspnnVCqB3ryDmZnpbrbMXJ1DBvekJG5rEaHb59YgaWcFFqL048FFIyV5U7gXB-T2JtwfqtJKDZQ_tZYT/s1600-h/1224074598877_f.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5257484666661333266" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6eNj13Q69y-jCzRvvDfVz2Z9QGK6K17hgeJgvsMxeFR2JJZ3rJ3bGEOZzkiSxspnnVCqB3ryDmZnpbrbMXJ1DBvekJG5rEaHb59YgaWcFFqL048FFIyV5U7gXB-T2JtwfqtJKDZQ_tZYT/s400/1224074598877_f.jpg" border="0" /></a><br /><br /><span style="color:#990000;"><strong>By Somosvóis / Amor Letal</strong></span> </div><br /><div align="center"><a href="http://www.fotolog.com/manu_negra"><span style="color:#cc0000;"><strong>http://www.fotolog.com/manu_negra</strong></span></a><span style="color:#cc0000;"><br /></div></span><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><div align="left"><br /><span style="color:#990000;"><strong>(...)</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>a ira de Zeus açoita Pandora sobre a Terra qual vendaval...</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>Inside</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>náufrago’ mar é morto -1 caixão solitário à falecida paixão de Nietzche</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>no máximo algo além da última vírgula’ntes do final</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>& o que seria o fantástico na literatura?</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>... Closed</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>a’situações de ambigüidade nos deixam perguntas: “Realidade ou Sonho?”</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>qualquer acontecimento que fuja às leis desse mundo</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>o fantástico ocorrerá nesta incerteza’hesitação às leis naturais</strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong></strong></span><br /><span style="color:#990000;"><strong>“o leitor hesita entre as possibilidades ou a hesitação fica a cargo da personagem?”<br /></div></strong></span>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-74422598639266810432008-10-10T12:03:00.001-07:002008-10-10T12:03:19.834-07:00Blog sobre o nada <script type="text/javascript" src="http://widgets.clearspring.com/o/483ec89d3823f260/48efa6f66ab69e1d/483ec89d28fd4e4c/37822aed/widget.js"></script>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-69786462030487776702008-10-01T12:13:00.000-07:002008-10-28T09:36:33.727-07:00Ciber-Poéticas ou O Suco de Imagens Imemorial Upgraded<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrWco7EHolWGOCBZpWyyxXGshH7OxyVmhGhEeeIwVW_KrY4d1oKOLkcdStqFJiaxvLGRK8NO8yBR1Qc1hQeDt3-Y7maGad_bDfd6oKbM1OWW25HjFFX9Rtq2MuBwWUSHhA5LeY3bqvt8AI/s1600-h/Paolo+Uccello-+St-George+and+the+Dragon+circa-1470.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5261582893738251362" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 350px; CURSOR: hand; HEIGHT: 262px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrWco7EHolWGOCBZpWyyxXGshH7OxyVmhGhEeeIwVW_KrY4d1oKOLkcdStqFJiaxvLGRK8NO8yBR1Qc1hQeDt3-Y7maGad_bDfd6oKbM1OWW25HjFFX9Rtq2MuBwWUSHhA5LeY3bqvt8AI/s400/Paolo+Uccello-+St-George+and+the+Dragon+circa-1470.jpg" border="0" /></a> <span style="color:#663333;"></span><strong><span style="color:#663333;"><span style="font-size:85%;">Paolo Uccello- St-George and the Dragon circa-1470</span><br /></span></strong><div></div><div><br /></div><div align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>Quando a noção de pespectiva surgiu na Renascença novas formas de ser e estar no mundo também foram inauguradas nesse continuum não linear - elíptico ( redundância #1) que é a vida de cada existente. </strong></span></div><div align="justify"><br /><br /></div><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>Individualismo, </strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>transgressões, </strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>reminiscências, rememorações, fragmentos de histórias relidas e contadas sob outras perspectivas, segredos insinuados de um proto-liquidificador.</strong></span></p><div align="justify"><br /></div><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>As imagens nos constituem também em reverso ao longo da nossa vida ancestral de existentes históricos ( redundância #2). A estética nos dá vida assim como a parimos. Relação intrínseca mesmo no escuro das cavernas das ilusões neo-liberais desqualificadoras de auras.</strong></span></p><div align="justify"><br /></div><p align="justify"><strong><span style="font-family:verdana;color:#663333;">Como fantasmagoria saudável, a imemorialidade das imagens, dos gestos e da palavra nos rondam e nos fazem seguir nosso precurso rizomático como viventes em iminência de resgastes, de caça e de novas apropriações.</span></strong></p><div align="justify"><br /></div><p align="justify"><span style="color:#663300;"><span style="font-family:verdana;"><strong><span style="color:#663333;">E quando o prefixo <em>re</em> entra em cena, levanto as cortinas para a questão da necessidade de se entender metafisicamente a essência tecnologia ( a fôrma com que a técnica se desvela nos dias atuais).</span></strong> </span></span></p><div align="justify"><br /></div><p align="justify"><span style="font-family:verdana;"><strong><span style="color:#663333;"><em>Re</em> poderia apontar para um necessidade de se compreender o quanto a distância do entendimento da técnica e de suas novas possibilidades nos tornam acriticamente encantados. Re-começar para não sucumbir ou não se deixar engolir pelas ondas de tecnicismos desumanizantes.</span></strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>Neste grande suco fragmentário de vivências, sinais, afetos, imagens, consumo, textos, sub-informações, estamos desde há muito sendo transformados por forças as quais, não tão exteriores a nós, ficam desamparadas de nós ao ganhar um peso ou uma densidade de um modo quase autóctone. Com nossa permissão.</strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>É bom escrever sem compromisso; por isso tenho este blog que se cria a partir de uma codificação de sinais de 0/1 que passa batida ao meu entendimento. Até que ponto sou uma criadora que não se transforma por algorítmos sem o saber?</strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>A perpectiva do aparecimento de uma tempestade estampada na tela ou a possibilidade de esquinas outras nas telas do Renascimento chacoalharam a história um bocado.</strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>Como viventes chacoalhados por neo-torrentes ancestrais também quero o dever e o direito de desvelamentos. Não me utilizo da técnica para fazer tão-somente ciber-sucos sem sabor. </strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong>E qual é a essência deste sabor? </strong></span></p><p align="justify"><span style="font-family:verdana;color:#663333;"><strong></strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#663300;"><span style="font-family:verdana;"><strong></strong></span></span></p>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-76130097499329462412008-10-01T12:08:00.000-07:002008-10-01T12:12:51.992-07:00Por Yedra Ardey<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx13UbHCZrbr1DgiMWfBu8m23aFDvEW5wZzfKGSM6Lz7nX6KKiWmUWoWjT_51oNrkeOGxAmdmInglwQ-a4WNTbbCib7jaT8MXdj4DHG4APQsrlbauywwxqw2-Vv_trbtsm2e9eYWSO_YDm/s1600-h/Paul+Serusier.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5252264930110334770" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx13UbHCZrbr1DgiMWfBu8m23aFDvEW5wZzfKGSM6Lz7nX6KKiWmUWoWjT_51oNrkeOGxAmdmInglwQ-a4WNTbbCib7jaT8MXdj4DHG4APQsrlbauywwxqw2-Vv_trbtsm2e9eYWSO_YDm/s400/Paul+Serusier.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> <span style="color:#6666cc;">By Paul Serusier<br /></span></span><div><span style="color:#6666cc;"></span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;"></span></div><div><span style="color:#6666cc;"></span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">A solidão em grupo já há tempo.</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Encontrou um ritual.</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Todos esboçam filosofias de vida,</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Inventam códigos,</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Aplicando-os ao acaso.</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">As idéias se tornam mercadorias</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">De troca... talvez ninguém</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Ouça as lições alheias.</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Voltarão para casa saciados</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">E sorridentes</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Para se reencontrar de novo</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">A fim de repropor</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">Outros aperitivos de noções.</span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;"></span></div><br /><div><span style="color:#6666cc;">EUGÊNIO MONTALE </span></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-40587389813854072192008-10-01T10:09:00.001-07:002008-10-01T10:09:18.561-07:00Blog Sobre o Nada<script type="text/javascript" src="http://widgets.clearspring.com/o/483ec89d3823f260/48e3aebad026eceb/483ec89d28fd4e4c/f216ada/widget.js"></script>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-91722662407573532182008-09-27T10:26:00.000-07:002008-09-27T10:38:48.633-07:00A Invenção da paisagem por Anne Couquelin e André Lemos<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7B6Nzap6IDx72uZ22XZ8tyafoeLoypgDCTioC8BRmnavP6KuOvP2xAHBwRt0IhzLO-WG8wXfHhRWnqnQv6LIngMm4dtxmLU910MmoCIcoCEU2bhdRA-gOyjJCLr0R-3eRtlavPQFaQF94/s1600-h/A+tempestade+by+Giorgione,+1505..jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250755383920139938" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7B6Nzap6IDx72uZ22XZ8tyafoeLoypgDCTioC8BRmnavP6KuOvP2xAHBwRt0IhzLO-WG8wXfHhRWnqnQv6LIngMm4dtxmLU910MmoCIcoCEU2bhdRA-gOyjJCLr0R-3eRtlavPQFaQF94/s400/A+tempestade+by+Giorgione,+1505..jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> Momento Fundador: "A Tempestade" de Giorgione, 1505.</span><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNGzUhruK-PvYSrVWh6c1beWRNmQ-OgzLIE6LFJe66a2satnl_Rt66V4-mTFvDN4kxEQmoEaUWn30yV16hUxWvlQoEFhxBqi4dox3XMFEa253RBHsWj6fr4eh9EYOxE-n7priLOQdREa1c/s1600-h/far_far_away_001.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5250755232362724770" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNGzUhruK-PvYSrVWh6c1beWRNmQ-OgzLIE6LFJe66a2satnl_Rt66V4-mTFvDN4kxEQmoEaUWn30yV16hUxWvlQoEFhxBqi4dox3XMFEa253RBHsWj6fr4eh9EYOxE-n7priLOQdREa1c/s400/far_far_away_001.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> Paisagem? virtual no Second Life</span></div><div><span style="font-size:85%;"></span><br /><br /><div><div><div>A noção de paisagem em Anne Cauquelin (A invenção da paisagem, Martim Fontes, SP, 2007).</div><div>Escrito por André Lemos.<br /><br /></div><div>Paisagem é uma invenção a partir da perspectiva ("per scapere" - o que se abre), que inaugura um novo regime ótico. Não havia noção de paisagem entre os filósofos gregos já que a imagem era apenas uma forma de fundo para narrar, para contar "istorias" sob o signo do logos, da razão. Não há aqui a visão do que desponta. Isso só passa a acontecer com o regime moderno, com a perspectiva, com o ponto de fuga que permite, aí sim, que se veja a paisagem. Ela é uma construção mental dada pela possibilidade de "ver", criada pelo artifício da perspectiva. </div><br /><div></div><div>A paisagem é uma invenção de uma técnica do olhar. Segundo Cauquelin:"(...) Vemos em perspectiva, vemos em quadros, não vemos nem podemos ver senão de acordo com as regras artificiais estabelecidas em um momento preciso, aquele no qual, com a perspectiva, nascem a questão da pintura e a da paisagem? (p. 79). "Esse 'mostrar o que se vê' faz nascer a paisagem, a separação do simples ambiente lógico (...) . A istoria e suas razões discursivas passam para o segundo plano: e, veja, falamos de 'planos', de proximidade e de longes, de distancia e de pontos de vista, ou seja, de perspectiva" (p. 81-82).É o enquadramento que inspira a ordem. A "janela" que enquadra "é indispensável à constituição de uma paisagem como tal. Sua lei rege a relação de nosso ponto de vista (singular, infinitesimal) com a 'coisa' múltipla e monstruosa" (p. 137).Sobre as paisagen urbanas, afirma Cauquelin: "emolduramos, fazemos da cidade paisagem pela janela que interpomos entre sua forma e nós. Numerosas vedute, uma esquina de rua, uma janela, um balcão avançado, a perspectiva de uma avenida. O prospecto aqui é permanente. A cidade participa da própria forma perspectivista que produziu a paisagem. Ela é, por sua origem, natureza em forma de paisagem." (149). Mais ainda, "a paisagem urbana é mais nitidamente paisagem que a paisagem agreste e natural...sua construção é mais marcada, mais constante, ainda mais coagente. Ali tudo é moldura e enquadramento, jogos de sombra e de luz, clareira de encruzilhadas e sendas tortuosas, avenidas do olhar e desregramento dos sentidos" (p. 150).<br /></div><br /><div></div><div></div><div>Com as novas imagens digitais, não haveria mais paisagem e voltaríamos a um registro visual pré-perspectivista, já que o que aparece como natureza é a performance do nosso conhecimento, do protocolo, do algoritmo. Não há assim o 'ver', mas o deleite do conhecimento, da "istoria" dos objetos destacados de um fundo que não existe como fundo: "temos somente a imagem, transmitida por câmeras, dados digitais em monitores, sem ponto de fuga, e ilegível, até mesmo indecifrável para quem não estiver de sobreaviso (...) podemos apenas perceber que intelectualmente que há, sem dúvida, 'algo a ser percebido' (...) a própria noção de paisagem é desmontada" (p. 179).Vejamos que é bem essa a sensação que temos quando apreciamos uma obra de arte eletrônica onde a explicação e o 'modo de uso' deve ser explicitado para a sua fruição. Trata-se assim de uma 'segunda natureza', o nosso "conhecimento" algoritmico e não do ver. "A paisagem, com a imagem digital, não está mais contra natureza, isto é, em acordo constratado com seu fundo, não se apóia mais na verdade natural que revela ao mesmo tempo em que oculta, dada contra, em troca de, equivalente a... É uma pura construção, uma realidade inteira, sem divisão, sem dupla face, exatamente aquilo que ela é: um cálculo mental cujo resultado em imagem pode - mas isso não é obrigatório - assemelhar-se a uma das paisagens representadas existentes. Basta estabelecer as leis para tanto" (p. 180-181).Por exemplo, as imagens de síntese na arte eletrônica ou o "Second Life" podem ser exemplos claros dessa ausência de paisagem (de uma "realidade inteira"). Essas paisagens virtuais são assim "concepções" realizadas por um programa, a "autocelebração de nosso poder de concepção" (p. 183). Com as imagens digitais de síntese e mundos 3D simulados, estaríamos retornamos a um esquema visual semelhante ao da Idade Media ou Bizâncio, onde "a qualidade simbólica dos objetos representados determinava a situação, a grandeza e as relações que eles mantinham entre si. Nenhuma 'paisagem' - entidade de ligação autônoma - vinha preencher o espaço intersticial entre as figuras (...). Nessas condições, a paisagem, tal como a praticamos há 500 ou 600 anos, seria um parêntese em uma história das formas perceptivas...sob a condição, claro, de que essas 'novas imagens' tenham alguma chance de transformar nossa aparelhagem perceptiva" (p. 184). </div></div></div></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-66950608263534561652008-09-24T11:24:00.000-07:002008-10-09T09:45:16.329-07:00A Existência Como Encontro<div align="left"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOE11aKfafoDWn1mXEytwbJWdYfm00tOQQ4H-BcutLJIgycrFbNAjZ3nClZPnqDAUTVsSgioSaHBELO2CPPpvzm0CCZhyphenhyphenE23ugPJNxjTACdXRna2Fc2Z1u_gDfFsmjAne1EIe_x9z52MNK/s1600-h/Jack+Vettriano.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5249713178066244290" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOE11aKfafoDWn1mXEytwbJWdYfm00tOQQ4H-BcutLJIgycrFbNAjZ3nClZPnqDAUTVsSgioSaHBELO2CPPpvzm0CCZhyphenhyphenE23ugPJNxjTACdXRna2Fc2Z1u_gDfFsmjAne1EIe_x9z52MNK/s400/Jack+Vettriano.jpg" border="0" /></a><span style="font-size:85%;"> <span style="color:#990000;">By Jack Vettriano</span></span><span style="color:#990000;"><br /><br /><br /><strong>"Escrever, pensar e ler. Fazer o caminho contrário é outra forma de percorrer o mesmo caminho. Habitualmente, leio, penso e escrevo. Mas a rotina é a rota da botina. Dar a rasteira na rotina, e escrever, pensar e ler. Escrever sem pensar, pensar sem ler e, então ler outra vez. Reler o relido."<br /><br />Gabriel Perissé<br /><br /></strong></span><a href="http://www.perisse.com.br/"><span style="color:#990000;"><strong>http://www.perisse.com.br/</strong></span></a><span style="color:#990000;"><strong> </strong></span></div><span style="color:#990000;"><div align="justify"><br /><br /></span><span style="color:#990000;"><strong>Quando meu pai faleceu, fez-se silêncio estranho. Escrever era-me necessário, assim como pensar, sonhar, relembrar e ler. A estranheza da naturalidade da vida está impressa nessas ações que movem mais directamente o espirito. Tentativas mundanas de minha parte de contactos extra-corpóreos ou metafísicos.</strong></span></div><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>Todavia, a vida não tem muita magia. Tampouco desejo esta pseudo-magia espetaculosa dos dias actuais. Prefiro observar o caminhar de formigas quando tomo meu café com leite todas as manhãs e atormentar-me pelo facto de escrever idiossincrasias sem valor mesmo sabendo que o destino me é a não - lectura. Isto sim pode ser mágico. Passar incólume sem falar demasiadas asneiras egóicas. O silêncio me significa. Dignifica.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>O facto é que meu pai, além de uma riqueza de lembranças elaboradas e recontadas em meu livro de alma quase sempre, deixou-me um pequenina biblioteca. Nela, encontro um primo. Um professor. Um livro seu. Com dedicatória e tudo, com vontade de encontros.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>Por internet faço contato. Nos encontramos. Nos conhecemos ou nos deixamos próximos à possibilidade de sermos familiares ou amigos ou colegas ou existentes solidários. Seu trabalho como professor e escritor trouxe-me significados novos.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>Professor Gabriel Perissé mobiliza minha vontade e me faz conceber a mundanidade da vida como a possibilidade de encontros. Minha existência sai ganhando fôrmas novas e eu sinto uma vontade ingênua de alardear facto tão corriqueiro aos quatro ou cinco ventos ( porque criamos mais um...). Eu leio Gabriel, leio seus rastros neste mundo, ele é Homem que deixa rastros.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>A intensidade me constitui. E o caminho das formigas se faz a cada dia por paredes diferentes.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>Meu pai apresentou-me a um parente enquanto eu o construía como um novo pai imaterial pra mim. Ainda posso ganhar presentes dele. E sua existência que cessou por aqui ainda é insumo para novos encontros.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>A vida não é mágica. É dolorosamente bela, estranhamente misteriosa. Fere a cada instante e muda e irrompe. </strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#990000;"><strong>Amo, cada vez mais, nada ser . Sou apenas uma vivente com encontros a existirem. E eu os faço. </strong></span></p><span style="color:#990000;"></span><span style="color:#990000;"><p><br /><strong>Ler e Escrever</strong></p><p></span><span style="color:#990000;"><strong>Ana Paula Perissé*</strong></span></p><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><strong></strong></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Todo mundo se quer artista</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>poeta</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>como se num fluxo divino</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>palavras decaíssem expulsas de paraísos interiores.</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Escrever o impensável</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>o quê nunca foi lido se faz?</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Não , não quero mais pairagens verdes </strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>mornas</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>quietudes pastéis </strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>a vida é também o último espirro </strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>de um vivente</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>à deriva</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>largado</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>sem IR</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>e as lecturas que nos constituem enquanto artistas(?)</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>é abnegação de nossa genialidade</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>fake</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>para ouvir o som sutil</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>que se captura</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Em Busca do Tempo Perdido.</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Não quero poesias róseas de auto-ajuda.</strong></span></div><div align="left"><strong></strong></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong></strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>Quero sorver a entranha da terra</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>através de relíquias</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>já escritas </strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>ou detalhes mundanos</strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>registros de experiências </strong></span></div><div align="left"><span style="color:#990000;"><strong>sem sentido por hora. </strong></span></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-45577241713363728852008-09-23T04:42:00.001-07:002008-09-23T04:42:14.040-07:00Blog Sobre o Nada<embed src="http://static.ning.com/networkcreators/widgets/index/swf/badge.swf?v=4916" quality="high" scale="noscale" salign="lt" wmode="transparent" bgcolor="#ffffff" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" width="206" height="64" allowScriptAccess="always" flashvars="networkUrl=http%3A%2F%2Fpoeticadigital.ning.com%2F&panel=user&username=38huykx4kbqiq&avatarUrl=http%3A%2F%2Fapi.ning.com%2Ffiles%2FV7mcip%2AtK2SDCShgGV--iv6ed5W2yCKUpBFewacL83cqFS9EpTEGqKrzq%2AZY2cc5xYsK4uPcQ6U7f0WguDjtARAwgBQ8trwB%2Fnoiva770000.jpg%3Fwidth%3D48%26height%3D48%26crop%3D1%253A1&configXmlUrl=http%3A%2F%2Fstatic.ning.com%2Fpoeticadigital%2Finstances%2Fmain%2Fembeddable%2Fbadge-config.xml%3Ft%3D1221965730" ></embed> <br /><small style="font-size: 12px;"><a target="_blank" href="http://poeticadigital.ning.com">View my page on <em>poeticadigital</em></a></small><br />Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-85644586908588675972008-09-21T15:32:00.000-07:002008-09-21T15:51:12.809-07:00Lançados em Bordeaux<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXxAKKxdCDV9V8XWFvdHte86L0SpJhNmuGPZZk_Biv-py-VdCo4hwAnB3B2CkyX1rFdf66OLj8wtinp9t8lqiW2fjr0FJUSS9DEphuQeG1OrD8Fm1bm5G2Vkhcz2xzG2RO8IPNf6rd7_cF/s1600-h/LE082~Promenade-Chagall.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5248607942221256610" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXxAKKxdCDV9V8XWFvdHte86L0SpJhNmuGPZZk_Biv-py-VdCo4hwAnB3B2CkyX1rFdf66OLj8wtinp9t8lqiW2fjr0FJUSS9DEphuQeG1OrD8Fm1bm5G2Vkhcz2xzG2RO8IPNf6rd7_cF/s400/LE082~Promenade-Chagall.jpg" border="0" /></a> <span style="font-size:85%;"><span style="color:#cc33cc;">Promenade By Marc Chagall</span><br /></span><br /><div></div><br /><div></div><div><span style="color:#cc33cc;">Eles são viventes náufragos</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">lançados </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">à deriva </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">e fazem da água uma ponte </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">para suas vidas errantes.</span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Condutores sem o saber</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">fazem do nado</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">quase nada</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">em mergulho abissal.</span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Insignificam cada onda </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">e cada murmúrio</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">num silêncio indizível </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">pleno de gritos.</span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Reverberam à margem</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">não chegam</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">não querem</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">quando causam susto</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">aos que existem</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">de um lado de cá</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">de lá</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">entes ausentes das metafóras</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">da ousadia </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">de querer conhecer.</span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Eles estão</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">são ermos</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">do nada</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">em terra prenhe de cada.</span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Aqui, as ondas são borbulhas</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">de vinho tinto</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">em vermelhidão </span></div><div><span style="color:#cc33cc;">e as frases se esfregam com o ardor</span></div><div><span style="color:#cc33cc;">dos amantes embriagados.</span></div><br /><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><div><span style="color:#cc33cc;">Nervura, gozo e fervor. </span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;"></span></div><br /><div><span style="color:#cc33cc;">Ana Paula Perissé*</span></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-78986069779845489782008-09-21T13:10:00.000-07:002008-09-22T14:04:08.693-07:00Ivo Viu a Uva. Em Angkor.<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2xxE7iMFk-a6HOtThxOKD0VBFYFLVrzTp2QCuJ-B2xFCCi01W57UdRZwnRzkeiEAkCOU4ne243qThme3gfb6r4KQ0pzwZmxXXx3NvwIxDXCvThLSSrn4MDnbpO4ervSFzWsxet9H11F7y/s1600-h/Angkor%2520Wat.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5248578477808409538" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2xxE7iMFk-a6HOtThxOKD0VBFYFLVrzTp2QCuJ-B2xFCCi01W57UdRZwnRzkeiEAkCOU4ne243qThme3gfb6r4KQ0pzwZmxXXx3NvwIxDXCvThLSSrn4MDnbpO4ervSFzWsxet9H11F7y/s400/Angkor%2520Wat.jpg" border="0" /></a><br /><div align="justify"><span style="color:#666666;"><strong>Quando Ivo viu a uva em sua plenitude de fruta ou de metáfora ( como irei saber?), o silêncio desabou sobre mim.</strong></span></div><br /><strong><span style="color:#666666;">Tudo visto e escrito sob a fôrma correcta. E os pontos finais sempre me anunciam uma nova jornada a ser percorrida. A quem mais?</span><br /><br /><span style="color:#666666;">Com a ingestão de apenas uma uva estragada, Ivo foi parar no SUS com diarréia, forte dor abdominal e delírios de perseguição. Sua história mediana, de cidadão normal e doente com sintomas de razoável diagnóstico não interessa a ninguém, tempos desumanos... A não ser a malucos por lecturas trash em dias de domingo com chuva.</span><br /><br /><span style="color:#666666;">Sendo assim, talvez possa captar sinais e nuances de instantes efêmeros, barulhos constituintes de silêncios normóticos e, quiçá, continuar a escrever sua história. </span><br /><br /><span style="color:#666666;">(Autores farsantes necessitam de desculpas e de convencimento de uma meia dúzia de um ou dois lectores lunáticos.)</span><br /><br /><span style="color:#666666;">*** </span><br /><span style="color:#666666;"></span></strong></div><div align="justify"><strong><span style="color:#666666;">Ivo foi atendido na emergência por conta de seu estado de extrema fraqueza e da presença de uma vaga. Não fôra uma uva, com certeza.</span><br /><br /><span style="color:#666666;">Desfalecendo, o soro enfiado em uma de suas veias lhe injetou uma dose de rubor em sua alma que continuou em seu caminho, já muito antes iniciado, de percorrer as florestas do Camboja até sua terra natal, Angkor Vat.</span><br /><br /><span style="color:#666666;">Nascido nesta região no ano de 946, uma metrópole que estava em seu apogeu, com riquezas deslumbrantes e governantes que concentravam todo o poder. Ivo era um aprendiz de sacerdote que se ocupava com a plantação de arroz de sua comunidade. O excedente era vendido a preço reduzido.</span></strong></div><p align="justify"><strong><span style="color:#666666;">Os sacerdotes que o rodeavam, poucos, é bem verdade, posto que sua posição social não demandava mais atenção de ninguém, a não de ser daqueles que abraçavam seu ofício com o verdadeiro afeto caridoso para com o outro, não compreendiam a origem de seu mal. Alguns rituais foram realizados, mas Ivo continuava desfalecido apesar dos banhos específicos. O quadro se configurava muito nebuloso pois estava inconsciente para relatar se fôra uma visão ou uma ingestão.</span></strong></p><p align="justify"><strong><span style="color:#666666;">Encontrado caído no arrozal, com uma cesta de sementes violáceas. Suas pupilas estavam dilatadas e restos de tremor percorriam sua fronte.</span></strong></p><p align="justify"><strong><span style="color:#666666;">A visão ou a ingestão de uma imagem pode ter seus malefícios ou benefícios à sombra. A cura depende de uma anamnese profunda, quase histórica, para além do individualismo actual. Ivo é reminiscência de tantas memórias assim como seu vizinho, um proto-normopata. </span></strong></p><p align="justify"><strong><span style="color:#666666;">Uma uva roxa, de sabor agradável, é resultado de uma virtualidade, semente da vida. Os sacerdotes diante do mistério da origem retomam suas inquietações e desentendem-se quanto ao tratamento. Ivo era trabalhador forte, importante para a comunidade.</span></strong></p><p align="justify">****</p><p align="justify"><span style="color:#666666;"><strong>Com a desconfortável percepção da desatenção da equipe médica, ele sofria quieto. Estava abandonado no chão do corredor de um hospital público, com o soro a despencar suas últimas gotículas. Preso em seu corpo flagelado pela fraqueza, Angkor ficava cada vez mais distante. Vira a uva e o largaram ali, na esperança que cedesse seu lugar o mais breve possível.</strong></span></p><p align="justify"><span style="color:#666666;"><strong>Dar lugar a quem? Qual seria o próximo com um ponto final instaurado pelo non-sensus da vida quotidiana banal? Em Angkor, era importante à sua comunidade, o final de qualquer evento era quase um ritual de iniciação à uma abertura elíptica. Aqui, Ivo se perdeu em sua incompletude mal compreendida</strong>. </span></p><p align="justify"></p><p align="justify"></p><p align="justify"><strong><span style="color:#666666;"></span></strong></p><p><strong><span style="color:#666666;"></span></strong></p><p><strong><span style="color:#666666;"></span></p><div align="justify">****</div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">Knervi havia chegado à porta do santuário quando o servidor público barrou-lhe a entrada: " não há espaço para acompanhantes, dona."</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">A esposa de Ivo estava, naturalmente, apreensiva quando ao estado de saúde daquele ser que ainda amava. O absurdo sondava suas vidas desde tempos imemoriais. Haveria tido um início, origem com miragem de significações, para algum vivente?</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;">Fazia tempos que os homens sobreviviam em grupos.</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">Talvez, Ivo não vá despertar de seu desfalecimento ancestral. Quem saberá? Ondas de imponderabilidade chacoalhavam Jandira. Ela pressentia, de alguma forma. "Alucinações andam por aí, à espera de alguma porta de entrada", pensou.</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span> </div><div align="justify"><span style="color:#666666;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">A van estava lotada, aquela hora da manhã.</span></div><div align="justify"><span style="color:#666666;">E as uvas, fora de época.<br /></span></div></strong><p><strong><span style="color:#666666;"></span></strong></p><p><span style="color:#666666;"></span><strong></p><div align="justify"><br /></div></strong>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6054884326175644170.post-38393717745725464352008-09-10T15:52:00.000-07:002008-09-21T13:56:44.850-07:00Janine<div align="justify"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLboyY1wM0-NWVjE-QIwn4ApA4nw8xbvTxkTunWzb2x-387OMwMzE_E4rlCdMh5Gq9ZjPp2jvvbhPF4JBIMlFpY0VpeFWeZZGi6dFr80DRYalEcKsOeoPQka-GwMrqRW8uY71kt2LAQrKC/s1600-h/1700-14880_b~Vampire-Posters.jpg"><span style="font-size:85%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5244529613039034530" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; CURSOR: hand; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLboyY1wM0-NWVjE-QIwn4ApA4nw8xbvTxkTunWzb2x-387OMwMzE_E4rlCdMh5Gq9ZjPp2jvvbhPF4JBIMlFpY0VpeFWeZZGi6dFr80DRYalEcKsOeoPQka-GwMrqRW8uY71kt2LAQrKC/s400/1700-14880_b~Vampire-Posters.jpg" border="0" /></span></a><span style="font-size:85%;"> <span style="color:#ff6600;">Vampire by Munch</span></span><span style="color:#ff6600;"><br /></span><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">A Baudellaire e a Theóphile Gautier , que me perdoem a ousadia. 1989, meu primeiro conto.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">A noite úmida e fria cedera lugar ao esplendor de uma manhã ensolarada. Sim, meu estado de espírito assim lhe conferia advérbios de máxima intensidade. Esplendorosamente, mas densamente iluminado. aquele dia, em particular, parecia me perturbar. O sol sempre tivera um privilégio de me inquietar, é bem verdade, de um modo diverso das sombras, um estranho chamamento por ousadias, às claras. Riscos cujas zonas sombrias nada mais clareiam.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Esta luz que durante o dia incendiava-me por dentro, contrapunha-se ao meu mais recôndito desejo, obscuro, de mergulhar nos sonhos e visões nocturnas, que percorriam minha alma e mente, em ondas de entranhas. Sonhos que, com poucas referências à realidade de minha vida ( não seria essa a essência de sonhar, sem âncoras, flutuando em pisos escorregadios de inconscientes?), aos dogmas e crenças com os quais sempre tive de conviver, pareciam a realização de alguns dos poucos anseios que eu me permitia conhecer. </span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Aquela pequena aldeia, gélida e soturna, embora ainda cálida por um dia de sol, deserta de seres urbanos, povoado por mitos, emblemas e enigmas de um rico imaginário absurdamente irreal para a razão iluminista, despertava-me um pouco de vivacidade que ainda ousava participar do meu caos interior. Ali, aqui, eu procurava apenas existir, simplesmente. Felicidade? Alguns instantâneos. Doce exílio voluntário que me atirava de encontro a mim mesmo, tal como uma barata num conto de Clarice. </span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">O café estava apetitoso. A fome aparecia. O desejo. Os croissants bien chauds preenchiam-me de um prazer singular. Sentia-me um semi-deus num panteão gastronômico um tanto decaído, luxúrias para a circular de minha barriga. Uma caminhada na companhia de um vale de eucaliptos poderia refrescar o bolo estomacal que se fazia em mim. Sob a bruma ainda presente, resquício do frio da noite, extirparia glicídeos, quiçá, temores e estranhas memórias independentes.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Com um pouco de coragem, deixei a aldeia para trás. O mesmo movimento que realizei quando resolvi dar um fim ao torvelinho incansável da cidade grande, a-mitológica, asséptica e brutal, sometimes. Fuga de relações pessoais, conflitos, assassinatos metafóricos de uma multidão de existentes; tudo isso metido num mix imagético e emocional, garantia-me o mínimo de relaxamento, possibilidade de desintoxicação das idéias viciosas que o tempo e a cultura encarregaram-se de impregnar-me. Um utopista, com visões de Walden, renascido ou reencarnado? Sei lá.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">A natureza povoava aquelas montanhas emanando paz de suas entranhas. Um ambiente que emoldurava dizeres etéreos aos forasteiros: "hey, a vida aqui pulsa de uma forma diferente, escute o barulho no silêncio, a unidade em cada pedra, integridade de pedaços em quebra-cabeça único". Reflexo de algo escondido no fundo de todos os seres, desconhecido à consciência, mas inquietantemente real. </span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Como ser racional e imune às histórias mágicas desta região? Seres nocturnos e semi-mortos agora acompanham-me em meus trajetos, à espreita. </span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Incrível e re-confortante é não dar-se conta de como predisposições psicológicas nos arremessa para o convívio desnudo com mitos e lendas. </span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Não sou mais um pesquisador , não sou mais nada, não sou. Dou luz e tomo posse das minhas fantasias.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Sentei à beira de um riacho, tirei minha roupa apesar do frio e resolvi imergir deliciosamente para o silêncio. O Outro sempre e fascinou e e me sentia bem-vindo àquelas terras, àquelas águas.</span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Um vento lambia meu corpo e arrepios de pele eram-me amantes cheias de desejos, sensações estranhas à linguagem humana, prisão de palavras que desconhece as esquinas do nosso pequeno universo. Tábua de esmeraldas... </span></div><br /><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Nesse torpor que me arremessava para um além das coisas, percebi um movimento, ecos ao longe de alguma vida que se aproximava lentamente.<br /></span></div><br /><span style="color:#ff6600;">Ela era bela, estonteantemente pálida, eu a reconheci. Sem hesitação, me aproximei e deixei-a falar. O silêncio que se seguiu preencheu-me com um fio de compreensão . Olhava-a, descobrindo os detalhes de seu rosto que não eram revelados em minhas visões. Todavia, a sofreguidão e a inquietude que mesclavam-se em sua brancura azulada, incomodava-me. Qual razão para tamanho sofrimento? Respostas que poderiam rondar minha mente prenhe do medo de um novo, covardia demasiada humana, impedia-me de capturar sentidos.</span><br /><span style="color:#ff6600;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">Subitamente, aquela forma feminina, de algum temp(l)o distante, fez um sinal para que a seguisse em seu particular caminho. A cada passo, revelações de novas fôrmas, cores, atitudes, vida.</span><br /><span style="color:#ff6600;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">"- T., não sabes o quanto necessito de ti. E tu, meu caro, de mim. Tantas tentativas e tantas recusas tuas. Deste-me uma chance, hoje."</span><br /><span style="color:#ff6600;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">E a cada palavra sua eu sentia frêmitos e ondas do recém-descoberto-rememorado fazer ou voltar como parte de mim. Eu me permiti o estranho, em sua companhia. Janine era imprevisível e entregue ao fluxo do devir circular ( tempo espiral?). </span><br /><span style="color:#ff6600;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">Vivemos o máximo de tempo juntos.</span><br /><span style="color:#ff6600;"></span><br /><span style="color:#ff6600;">Seus hábitos eram-me muito estranhos. Sua fragilidade mantinha-me em estado de confusão; sua sensibilidade e fraqueza física eram pontos obscuros num oceano de nada.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Também distante estava da minha razão. Desde o encontro com Janine senti sutis mudanças em minha forma de ser; eu era dois homens que não se conheciam um ao outro, já mais não mais conseguia captar a linha tênue do que é realidade ou ilusão, o real sempre me fôra ficcionalizado, agora ainda mais. O homem quase místico e apaixonado ria-se do homem sisudo-farsante que corria atrás de um significado para fazer Ciências. Mesmo conservando uma leve nuance desta percepção dual de existências em um, o medo da loucura parecia perseguir-me como um punhal sem piedade. </span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Quanto mais exatidão explicativa procurava, mais permissão obtinha para deixa-me embriagar pela suavidade do corpo daquela mulher, enigma vivo que despertava desconfianças na conservadora população local.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">A vida que pulsa em veias nossas fez-se assim.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">O cálice de vinho em mãos, por um instante, lembrou-me do ritual católico pleno de culpas. O sangue ou o vinho escorrendo pela face despertava-nos desejos. O olhar de Janine era distante, doente, e ela não parecia estar presente. Fora de cena ou muito dentro dela. Não sei.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">A brancura doentia em sua face confundia-se com sua veste exalando um suave perfume de temor. Morte, sombra em seu rosto, avivou o estranho amor que sentia por aquela criatura. E eu a abracei com medo da perda. Silêncio em respirações compassadas, ritmo lento. Com ternura em seu olhar ela feriu meu rosto, longas unhas sem esmalte, agora avermelhadas, sua tez encontrou coloração rósea enquanto sorvia o que a mantinha viva.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Um prazer intenso nos transportou para longe.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">Estava me matando em tudo que deixei para trás. Parte de uma vazio se desfazia. E o encontro com esta morte deixou-me avermelhado de paixão real.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">As taças sempre se quebram quando o vinho não mais se esgota.</span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;"></span></div><div align="justify"><span style="color:#ff6600;">E as videiras em nós brotavam a cada gozo.</span><br /></div><div align="justify"></div>Ana Paula Perisséhttp://www.blogger.com/profile/10142852705065344203noreply@blogger.com1